Białostocka Wszechnica Kulturoznawcza została powołana do życia w 2005 roku z inicjatywy profesora Sława Krzemienia-Ojaka, znanego badacza kultury, futurologa i estetyka. Profesor, będąc na Uniwersytecie w Białymstoku, integrował wokół siebie pracujących tu uczonych zajmujących się problematyką kulturoznawczą i tworzył w ten sposób zręby środowiska białostockich kulturoznawców. Wszechnica miała formę cyklicznych otwartych wykładów, które odbywały się raz w miesiącu i były prezentacją zainteresowań przede wszystkim przedstawicieli białostockiego środowiska akademickiego, reprezentujących wprawdzie różne specjalności akademickie, lecz identyfikujących się jako kulturoznawcy. Wykłady były prezentacją na forum publicznym ich zainteresowań i jednocześnie efektów ich badań. Wykłady prowadzili także wybitni uczeni spoza Białegostoku, reprezentujący środowisko polskich kulturoznawców.
Wszechnicę, najpierw animowaną przez prof. Krzemienia-Ojaka, organizował białostocki oddział Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, złożony w większości z pracowników Uniwersytetu w Białymstoku. Pierwsze wykłady, a także trzy konferencje i związane z nimi dyskusje odbywały się w Galerii im. Sleńdzińskich w Białymstoku. Tu również miał miejsce pokaz tańców hinduskich, który niezwykle podobał się białostockiej publiczności. Od 2010 roku spotkania organizował Andrzej Kisielewski. Od 2011 roku odbywały się one w siedzibie Muzeum Podlaskiego – w zrekonstruowanym XVIII-wiecznym budynku ratusza w centrum Białegostoku. Muzeum Podlaskie w sposób naturalny stało się także współorganizatorem Wszechnicy. Dwie książki, które prezentujemy na naszej stronie, stanowią efekt spotkań wszechnicowych organizowanych właśnie w Muzeum Podlaskim w latach 2011-2014. Ich tematykę wyznaczają problemy omawiane na poszczególnych wystąpieniach.
Andrzej Kisielewski
