mgr Joanna Mytnik-Daniluk

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Mytnik Daniluk1

mgr Joanna Mytnik-Daniluk

  • asystent w Zakładzie Studiów nad Kulturą Współczesną i Filmem
  • prowadzi badania naukowe z zakresu filmoterapii. Interesuje ją arteterapia, interdyscyplinarne podejście do sztuki filmowej, studia nad kulturą popularną oraz antropologia kultury.
  • prowadzi zajęcia na kierunkach pedagogika i kulturoznawstwo z zakresu: filmoterapii, kultury filmowej, antropologii kultury, diagnostyki potrzeb kulturalnych, metodyki animacji kultury, estetyki, form manualnych w terapii, wybranych problemów kultury współczesnej, technologii informacyjnej i warsztatów muzycznych.

    wykształcenie:
    - Uniwersytet Warszawski, Podyplomowe Studium Terapii i Treningu Grupowego, Studia
    Podyplomowe w zakresie Treningu Kreatywności i Artterapii, rok ukończenia: 2012
    - Uniwersytet w Białymstoku, Wydział Pedagogiki i Psychologii, kierunek: Pedagogika, Specjalność:
    Pedagogika Kulturoznawcza, tytuł zawodowy: magister, rok ukończenia: 2010

  • najważniejsze publikacje:
    Mytnik, J. (2018). Educational and Therapeutic Impact of Contemporary Characters of Animated
    Films on the Viewer. Konteksty Pedagogiczne 2(11)/2018. 151-163.
    Mytnik, J. (2018). Wstęp do zagadnienia wykorzystania sztuki filmowej w terapii. Annales
    Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica 11 (2018). 98-114.
    Mytnik, J. (2012). Autobiografia filmowa sposobem na ukazanie i wyzwolenie od problemów
    młodości, W: K. Citko, M. Morozewicz (red.). Autobiografizm w kulturze współczesnej (s. 37-52).
    Białystok: Wydawnictwo Trans Humana.
    Mytnik, J. (2011). Problem widza jako odbiorcy filmu w filmoterapii. Arteterapia 1/2011. 21-23
    Mytnik, J. (2010). Muzyka filmowa i kolorystyka filmu jako czynniki filmoterapii. Arteterapia 4/2010.
    28-31
    Mytnik, J. (2010). Filmoterapia jako samodzielny rodzaj arteterapii. Arteterapia 3/2010. 27-28

  • jest wieloletnią artystką i korepetytorem w Chórze Akademickim Uniwersytetu w
    Białymstoku
  • jej pasja to gra na instrumentach dętych, kopiach dawnych instrumentów: fletach prostych,
    cornamuse i rauschpfeife. Od 2012 roku jest instruktorem zespołów muzyki dawnej
    działających przy Domu Kultury „Śródmieście” w Białymstoku, z którymi koncertuje oraz
    zdobyła liczne nagrody:
  • 2018 Wyróżnienie na XL Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu dla Zespołu Muzyki Dawnej „Ars Decorum”
  • 2017 Brązowa Harfa Eola na XXXIX Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu dla Zespołu Muzyki Dawnej „Ars Decorum”
  • 2016 Nagroda „Diamentowy Debiut” na Dziecięco-Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym
  • „Debiuty” w Łapach dla Zespołu Muzyki Dawnej „Ars Decorum”
  • 2016 Nagroda „Platynowy Debiut” na Dziecięco-Młodzieżowym Festiwalu Muzycznym
  • „Debiuty” w Łapach dla Zespołu Fletów Prostych „Olim Tibia” (dawniej „Canna Polonica”)
  • 2016 Wyróżnienie na XXXVIII Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu dla Zespołu Fletów Prostych „Canna Polonica”
  • 2015 Wyróżnienie za udany debiut na XXXVII Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu dla Zespołu Fletów Prostych „Canna Polonica”

Wybrane publikacje pracowników Instytutu Studiów Kulturowych

 


Monika Kostaszuk-RomanowskaKostaszuk Romanowska K
Współczesny polityczny teatr romantyczny. Realizacje, dyskusje, kontrowersje.

 

Książka Moniki Kostaszuk-Romanowskiej zapowiada się jako ważne wydarzenie we współczesnej refleksji nie tylko nad teatrem, ale i nad rodzimą kulturą, której istotną część stanowi „paradygmat romantyczny”. Waga tej publikacji wynika nie tylko z oczywistych kompetencji, wiedzy i talentów (także pisarskich) Autorki, ale też z odwagi, z jaką w monografii naukowej wkracza na pole minowe współczesnych zjawisk teatralnych, oraz z wyrazistości tez, które formułuje. Podejrzewam, że wiele badaczek nie odważyłoby się na związane z tym ryzyko, wycofując się w obszary bezpieczniejsze, albo też ograniczając do teatrograficznych wyliczeń i ostrożnych wypisów z recenzji. Pani Kostaszuk-Romanowska tymczasem tworzy mocną, autorską analizę i interpretację zjawisk, które miały miejsce w tyle co zakończonej dekadzie. Nie czekając, aż temat się „ucukruje” i „uleży”, podejmuje próbę rzetelnej, naukowej analizy mającej dowieść mocno i klarownie sformułowanych, ważnych tez dotyczących teatru i życia społecznego w Polsce lat 2010–2020. (…) Lektura jej książki jest jak wędrówka za przewodniczką, która wie, gdzie i dlaczego idzie, i jest świetnie przygotowana, by pokazać interesujące ją obiekty z przyjętej perspektywy.
Z recenzji prof. dr. hab. Dariusza Kosińskiego (UJ)

Monika Kostaszuk-Romanowskadeziluzja monika
Deziluzja w dramcie. Rozważania teoretyków i praktyki dramaturgiczne Juliusza Słowackiego

 

Książka dr Moniki Kostaszuk-Romanowskiej odznacza się rzadko spotykaną precyzyjnością przemyśleń, wyłożonych przejrzyście i elegancko. Autorka wykorzystała w niej swoje szerokie i niezbyt często łączące się kompetencje: teoretyka literatury, teatrologa, znawcy romantyzmu i twórczości Słowackiego, dodając do nich zmysł krytyczny, umiejętność syntezy i subtelność analiz. Problematykę rozprawy na pierwszy rzut oka można umieścić w od dawna eksplorowanym kręgu rozważań o teatralnej formie polskiego dramatu romantycznego, nad którym – zwłaszcza nad arcydziełami trójcy wieszczów – zaciążyło „fatum niesceniczności”. Jednakże w książce o deziluzji Autorce udało się ustanowić własne pole badawcze – w dramatach romantycznych dostrzegła swoistą, nową formę, ukształtowaną przez, jak określa to trafnie we wstępie, „przymusową swobodę twórczą” – teatralność i zarazem świadomość braku dostępu do sceny. W przypadku Słowackiego dr Kostaszuk-Romanowska wychwyciła zjawisko swoistej gry poety z teatralizacją, wzięcie jej w „autotekstowy nawias”, zamierzając prześledzić, jak „rezygnacja z kreowania w dziele złudzenia prawdziwości paradoksalnie zbliża dzieło do prawdy”, szczególnej „prawdy aktu tworzenia, statusu twórcy”, jego światoobrazu i poglądów na sztukę. Taka autotematyczna, a zarazem radykalnie przewartościowująca mity perspektywa, zbliża dzieło Słowackiego do debat dwudziestowiecznej awangardy. (Z Recenzji dr hab. Elżbiety Kiślak, prof. IBL PAN)


Karolina WierelWierel Publikacja1
Księga w nie-ludzkim świecie. Motyw Księgi w postapokaliptycznych przekazach literackich 
i filmowych przełomu XX i XXI wieku

(…) osią książki, głównym wektorem zawartych w niej rozważań i analiz, jest motyw Księgi, różne formy jego obecności, w różnych postaciach, w utworach badanego nurtu. Śledząc ten watek autorka przekonująco dowodzi zaskakującej żywotności motywu, który w świecie nowych mediów mógłby wydawać się anachroniczny, tymczasem okazuje się zwornikiem wielu ważnych treści „wyobraźni postapokaliptycznej”, wehikułem zdolnym do przenoszenia do świata „po końcu” tradycyjnych struktur poznania i otwartym na takie ich przekształcenia, by odpowiadały na wyzwania radykalnie nowych doświadczeń (…).
(Z recenzji prof. dr. hab. Grzegorza Godlewskiego Instytut Kultury Polskiej, UW)

 


Olchanowski Publikacja1

Tomasz Olchanowski
Kultura ponowoczesna w perspektywach antropologii politeistycznej
Termin antropologii politeistycznej zrodził się oczywiście wraz z lekturą pism Hillmana, jak też dzięki wizjom greckich filozofów przedsokratejskich, wizjom Platona, neoplatoników, także tych, których zwiemy neoplatonikami renesansowymi. Antropologia politeistyczna więcej zawdzięcza wielkiej literaturze niż poglądom skostniałych akademików. Scala to, co zostało rozdzielone, jednocześnie zostawiając temu, co scala, autonomię. Scala filozofię z psychologią, pedagogikę z kulturoznawstwem czy twórczość artystyczną z socjologią. Pedagog czy psycholog nie może być tylko i wyłącznie człowiekiem nauki, obojętnie czy teoretykiem, czy praktykiem, lecz również powinien każdego dnia odkrywać w sobie duszę artysty. Inaczej skostnieje, a wtedy nieustannie powtarzać będzie te same błędy, które przed nim popełnili inni.


 

  • KULTURA I SZTUKA U PROGU XXI WIEKU
  • INTERMEDIALNOŚĆ W KULTURZE KOŃCA XX WIEKU
  • Słowo w kulturze mediów
  • Przyszłość języka
  • Między powtórzeniem
  • Przyszłość tradycji
  • dr Karolina Wierel
  • ARTYSTÓW GRY Z KULTURĄ
  • NA STYKACH KULTUR I MEDIÓW
  • Sztuka i nie-sztuka
  • SPEKTAKLE ZMYSŁÓW
  • Mity, legendy i historia
  • ESTETYKA ROCKA
  • Film w twórczości Struga
  • KULTURY TRADYCYJNE A KULTURA GLOBALNA
  • DESIGN
  • PRYMITYWIZM W SZTUCE AWANGARDY
  • FILMOWY ŚWIAT PEDRA ALMODOVARA
  • HISTORIE WYDOBYTE Z CIENIA
  • FILMOWE CZYTANIE KULTURY
  • POLSKIE TELE-SAGI
  • DYSKURSY O PŁCI I RODZINIE W POLSKICH TELESAGACH
  • METAFIZYKA I ETYKA SAMUELA CLARKE'A
  • BOHATER IDOL OSOBOWŚĆ MEDIALNA
  • DEUS EXPLICATUS
  • OBRAZ MĘŻCZYZNY W POLSKICH MEDIACH