Instytut Kultury Europejskiej UAM, Zakład Studiów Kulturowych  zapraszają do udziału w ogólnopolskiej konferencji naukowej: 

Krajobrazy pandemiczne , 6 -7 maja 2021 r.  

krajobrazy pandemiczne1

Wybuch pandemii Covid-19 spowodowanej koronawirusem Sars-Cov-2, to zjawisko o charakterze globalnym, które dotknęło praktycznie, aczkolwiek nie w równym stopniu, wszystkie aspekty naszego życia, począwszy od naszej codzienności przez sposoby funkcjonowania instytucji kultury po zarządzanie państwem. Trudno wskazać obszary, które nie zostały naznaczone przez różne aspekty pandemii. Jeszcze rok temu żyliśmy w przeświadczeniu o stabilności świata, dzisiaj zmagamy się z nowym doświadczeniem: historycznym i – pod wieloma względami – tragicznym doświadczeniem globalnej epidemii. Od roku codzienność podporządkowana jest jej zmiennej, fluktuującej dynamice, która wystawia nas na próbę nowych zjawisk i podporządkowujących się jej rytmowi wyobrażeń, zdarzeń i zachowań. Wraz z rozwojem epidemii obserwowane są zmieniające się reakcje społeczne, dostosowujące się do aktualnej sytuacji, które zwięźle określić można za pomocą modelu osiowego: „dystans-bliskość”, “stacjonarne - zdalne”, „lęk – oswojenie”.  etc. Czas pandemii to również wyzwanie, które skłania nas do namysłu nad sytuacją, w jakiej się znaleźliśmy i jej zracjonalizowania. Organizatorzy konferencji wykorzystując metaforę „krajobrazów pandemicznych” pragną uchwycić i poddać refleksji różnorodność przejawów czasu pandemii. Przy czym w polu zainteresowania są, po pierwsze, już istniejące kulturowe obrazy pandemii – historyczne, literackie, malarskie, filmowe etc., które mogą mieć wartość porównawczą w skali globalnej oraz, po drugie, faktualne zjawiska wywołane obecnym wirusem Covid-19 w różnych obszarach społecznych, układające się w swoiste obrazy pandemiczne życia kulturowego, politycznego i gospodarczego.  

Obszary już toczącego się “pandemicznego dyskursu” obejmują szeroko zakreślone problemy, obejmujące niemal wszystkie aspekty życia społecznego, aspektów prawnych, zdrowotnych, publicznych, politycznych i gospodarczych. Zapraszając na konferencję zawężamy je do trzech głównych zagadnień:  

  1. Kulturowe obrazy (krajobrazy) pandemii 

Tytułowe „Krajobrazy pandemiczne” mogą przybierać różny wyraz: estetycznego namysłu nad wyłaniającym się w pandemii krajobrazem podporządkowanym grozie choroby, analiz sięgających do historycznych i literackich doświadczeń “czasów zarazy”, czy obrazów pandemii w przekazach medialnych. Dzisiejsza pandemia stawia na nowo pytanie o relację kultury i natury, w konsekwencji na nowo definiując pandemiczny krajobraz miejski i pożądaną przestrzeń leśną, racjonalizowanych w aspekcie ekologii, zmian klimatycznych i nowych technologii (w tym medycznych). To również obszar refleksji, w którym może zarysować się wizja krajobrazów postpandemicznych. 

  1. Pandemiczne obrazy życia społeczno-kulturowego 

Pandemia wpłynęła znacząco na wszystkie aspekty życia, które wyznacza przede wszystkim zasada dystansu społecznego. To wektor dzisiejszego funkcjonowania jednostkowego i instytucjonalnego, który wymusza poszukiwanie nowych form działania: nauczanie zdalne, “zdalna kultura”, zdalne spotkania towarzyskie. Pandemia otworzyła nieoczekiwane dotąd możliwości “zdalnego” życia w izolacji. W sferze kultury oznacza to przeniesienie do Internetu tej aktywności i działalności, która dotąd wymagała obecności widza. Wobec niemożności wyjścia z domu, Internet stał się narzędziem komunikacji ze światem i aktywności kulturotwórczej.  

  1. Społeczno-polityczne wymiary pandemii 

Pandemia oddziałuje wyraźnie na krajobraz społeczno-polityczny, zarówno w wymiarze krajowym jak i międzynarodowym. Jego wymiary, pandemiczne uwarunkowania i prognozy postpandemiczne, otwierają przed badaczami zjawisk politycznych szerokie pole analizy oraz predykcji. Globalna sytuacja kryzysowa skutkuje obserwowanymi już dzisiaj wyraźnie fenomenami, znajdującymi się w obszarze zainteresowań zarówno socjologii czy teorii polityki, jak też nauki o administracji publicznej wraz z całym spektrum pokrewnych nauk społecznych.  

Koszt uczestnictwa obejmujący wsparcie informatyczne konferencji 

oraz publikację artykułu w monografii zbiorowej (20 pkt): 250 PLN 

Opłaty konferencyjne należy wpłacać na konto, które zostanie podane po zakwalifikowaniu referatu. 

Ważne daty: 

- do 8 kwietnia 2021: termin nadesłania abstraktu; 

- do 15 kwietnia 2021: autorzy abstraktów informowani są o decyzji komitetu programowego; 

- do 23 kwietnia: termin wniesienia opłaty konferencyjnej; 

- 6-7 maja: Konferencja on-line; 

- do 31 maja: termin nadesłania pełnych tekstów (w wersji elektronicznej). 

Zgłaszanie tekstów: 

Referaty w języku polskim zostaną przyjęte na podstawie abstraktu (od 600 

do 800 słów). Prosimy o padanie afiliacji.  

Na abstrakty czekamy do 8 kwietnia 2021 r.  

Prosimy o ich nadesłanie na adres: 

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 

O przyjęciu zgłoszenia poinformujemy do dnia 15 kwietnia 2021 roku. 

Jednostki organizacyjne: 

Zakład Studiów Kulturowych Instytutu Kultury Europejskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 

Kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

 


OGŁOSZENIA STUDENCKIE

 

 

STUDIA I STOPNIA
 

     STUDIA II STOPNIA

 

 T2

MEDIA
I KOMUNIKOWANIE

      

T3

REKLAMA
I PUBLIC RELATIONS

                
      

T4

KOMUNIKOWANIE
W MEDIACH CYFROWYCH

 
          

T6

FILMOZNAWSTWO-
MEDIOZNAWSTWO

 

           

KRYTYKA SZTUKI

 

Instytut Studiów Kulturowych posiada w ofercie pięć specjalności - dwie na studiach I stopnia i trzy na studiach II stopnia. Specjalności umożliwiają zdobycie fachowej wiedzy i umiejętności charakterystycznych dla danej dziedziny (tworzenie efektywnych kampanii reklamowych, praca nad warsztatem fotograficzno-filmowym, tworzenie treści w mediach cyfrowych, poznawanie dziedzictwa kulturowego regionu). Jednakże te same specjalności przenikają się w wielu aspekatch i nawzajem uzupełniają. Zachecamy do zapoznania się z ofertą studiów I i II stopnia na kulturoznawstwie

 

 

 

Wybrane publikacje pracowników Instytutu Studiów Kulturowych

 


Monika Kostaszuk-RomanowskaKostaszuk Romanowska K
Współczesny polityczny teatr romantyczny. Realizacje, dyskusje, kontrowersje.

 

Książka Moniki Kostaszuk-Romanowskiej zapowiada się jako ważne wydarzenie we współczesnej refleksji nie tylko nad teatrem, ale i nad rodzimą kulturą, której istotną część stanowi „paradygmat romantyczny”. Waga tej publikacji wynika nie tylko z oczywistych kompetencji, wiedzy i talentów (także pisarskich) Autorki, ale też z odwagi, z jaką w monografii naukowej wkracza na pole minowe współczesnych zjawisk teatralnych, oraz z wyrazistości tez, które formułuje. Podejrzewam, że wiele badaczek nie odważyłoby się na związane z tym ryzyko, wycofując się w obszary bezpieczniejsze, albo też ograniczając do teatrograficznych wyliczeń i ostrożnych wypisów z recenzji. Pani Kostaszuk-Romanowska tymczasem tworzy mocną, autorską analizę i interpretację zjawisk, które miały miejsce w tyle co zakończonej dekadzie. Nie czekając, aż temat się „ucukruje” i „uleży”, podejmuje próbę rzetelnej, naukowej analizy mającej dowieść mocno i klarownie sformułowanych, ważnych tez dotyczących teatru i życia społecznego w Polsce lat 2010–2020. (…) Lektura jej książki jest jak wędrówka za przewodniczką, która wie, gdzie i dlaczego idzie, i jest świetnie przygotowana, by pokazać interesujące ją obiekty z przyjętej perspektywy.
Z recenzji prof. dr. hab. Dariusza Kosińskiego (UJ)

Monika Kostaszuk-Romanowskadeziluzja monika
Deziluzja w dramcie. Rozważania teoretyków i praktyki dramaturgiczne Juliusza Słowackiego

 

Książka dr Moniki Kostaszuk-Romanowskiej odznacza się rzadko spotykaną precyzyjnością przemyśleń, wyłożonych przejrzyście i elegancko. Autorka wykorzystała w niej swoje szerokie i niezbyt często łączące się kompetencje: teoretyka literatury, teatrologa, znawcy romantyzmu i twórczości Słowackiego, dodając do nich zmysł krytyczny, umiejętność syntezy i subtelność analiz. Problematykę rozprawy na pierwszy rzut oka można umieścić w od dawna eksplorowanym kręgu rozważań o teatralnej formie polskiego dramatu romantycznego, nad którym – zwłaszcza nad arcydziełami trójcy wieszczów – zaciążyło „fatum niesceniczności”. Jednakże w książce o deziluzji Autorce udało się ustanowić własne pole badawcze – w dramatach romantycznych dostrzegła swoistą, nową formę, ukształtowaną przez, jak określa to trafnie we wstępie, „przymusową swobodę twórczą” – teatralność i zarazem świadomość braku dostępu do sceny. W przypadku Słowackiego dr Kostaszuk-Romanowska wychwyciła zjawisko swoistej gry poety z teatralizacją, wzięcie jej w „autotekstowy nawias”, zamierzając prześledzić, jak „rezygnacja z kreowania w dziele złudzenia prawdziwości paradoksalnie zbliża dzieło do prawdy”, szczególnej „prawdy aktu tworzenia, statusu twórcy”, jego światoobrazu i poglądów na sztukę. Taka autotematyczna, a zarazem radykalnie przewartościowująca mity perspektywa, zbliża dzieło Słowackiego do debat dwudziestowiecznej awangardy. (Z Recenzji dr hab. Elżbiety Kiślak, prof. IBL PAN)


Karolina WierelWierel Publikacja1
Księga w nie-ludzkim świecie. Motyw Księgi w postapokaliptycznych przekazach literackich 
i filmowych przełomu XX i XXI wieku

(…) osią książki, głównym wektorem zawartych w niej rozważań i analiz, jest motyw Księgi, różne formy jego obecności, w różnych postaciach, w utworach badanego nurtu. Śledząc ten watek autorka przekonująco dowodzi zaskakującej żywotności motywu, który w świecie nowych mediów mógłby wydawać się anachroniczny, tymczasem okazuje się zwornikiem wielu ważnych treści „wyobraźni postapokaliptycznej”, wehikułem zdolnym do przenoszenia do świata „po końcu” tradycyjnych struktur poznania i otwartym na takie ich przekształcenia, by odpowiadały na wyzwania radykalnie nowych doświadczeń (…).
(Z recenzji prof. dr. hab. Grzegorza Godlewskiego Instytut Kultury Polskiej, UW)

 


Olchanowski Publikacja1

Tomasz Olchanowski
Kultura ponowoczesna w perspektywach antropologii politeistycznej
Termin antropologii politeistycznej zrodził się oczywiście wraz z lekturą pism Hillmana, jak też dzięki wizjom greckich filozofów przedsokratejskich, wizjom Platona, neoplatoników, także tych, których zwiemy neoplatonikami renesansowymi. Antropologia politeistyczna więcej zawdzięcza wielkiej literaturze niż poglądom skostniałych akademików. Scala to, co zostało rozdzielone, jednocześnie zostawiając temu, co scala, autonomię. Scala filozofię z psychologią, pedagogikę z kulturoznawstwem czy twórczość artystyczną z socjologią. Pedagog czy psycholog nie może być tylko i wyłącznie człowiekiem nauki, obojętnie czy teoretykiem, czy praktykiem, lecz również powinien każdego dnia odkrywać w sobie duszę artysty. Inaczej skostnieje, a wtedy nieustannie powtarzać będzie te same błędy, które przed nim popełnili inni.


 

  • KULTURA I SZTUKA U PROGU XXI WIEKU
  • INTERMEDIALNOŚĆ W KULTURZE KOŃCA XX WIEKU
  • Słowo w kulturze mediów
  • Przyszłość języka
  • Między powtórzeniem
  • Przyszłość tradycji
  • dr Karolina Wierel
  • ARTYSTÓW GRY Z KULTURĄ
  • NA STYKACH KULTUR I MEDIÓW
  • Sztuka i nie-sztuka
  • SPEKTAKLE ZMYSŁÓW
  • Mity, legendy i historia
  • ESTETYKA ROCKA
  • Film w twórczości Struga
  • KULTURY TRADYCYJNE A KULTURA GLOBALNA
  • DESIGN
  • PRYMITYWIZM W SZTUCE AWANGARDY
  • FILMOWY ŚWIAT PEDRA ALMODOVARA
  • HISTORIE WYDOBYTE Z CIENIA
  • FILMOWE CZYTANIE KULTURY
  • POLSKIE TELE-SAGI
  • DYSKURSY O PŁCI I RODZINIE W POLSKICH TELESAGACH
  • METAFIZYKA I ETYKA SAMUELA CLARKE'A
  • BOHATER IDOL OSOBOWŚĆ MEDIALNA
  • DEUS EXPLICATUS
  • OBRAZ MĘŻCZYZNY W POLSKICH MEDIACH